Senin, 15 November 2021

Ibnu Shayyad dikira Dajjal

Hadis Hari Akhir Ibnu Shayyad dikira Dajjal عَنْ عَبْدِاللهِ قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُوْلِ اللهِ صلى الله عليه وسلم. فَمَرَرْنَا بِصِبْيَانِ فِيْهِمْ اِبْنُ صَيَّادٍ. فَفَرَّ الصِّبْيَانُ وَجَلَسَ اِبْنُ صَيَّادٍ. فَكَأَنَّ رَسُوْلَ اللهِ صلى الله عليه وسلم كَرَهَ ذَلِكَ. فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم : تَرِبَتْ يَدَاكَ. أَتَشْهَدُ أَنِّي رَسُوْلَ اللهِ؟. فَقَالَ: لاَ. بَلْ تَشْهَدُ أَنِّي رَسُوْلَ اللهِ. فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ: ذَرْنِي. يَا رَسُوْلَ اللهِ! حَتَّى أَقْتُلُهُ. فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: إِنْ يَكُنِ الَّذِي تَرَى، فَلَنْ تَسْتَطِيْعَ قَتْلَهُ Hadits riwayat Abdullah Radhiyallahu ‘anhu, ia berkata : Kami bersama Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam dan kami bertemu dengan beberapa orang anak-anak, mereka bersama Ibnu Shayyad, anak-anak tadi lari semuanya dan Ibnu Shayyad tetap duduk. Sepertinya Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam kurang menyukai hal tersebut. Maka Nabi berkata kepadanya : Kiranya engkau beruntung! Adakah engkau mengakui, bahwa aku adalah Rasulullah? Jawabnya: Tidak! Melainkan engkau yang harus mengakui bahwa aku Rasulullah. Lalu Umar bin Khattab berkata: Biarkan aku Ya Rasulullah membunuhnya, Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam menjawab: Kalau seandainya dia benar apa yang engkau duga, tentu engkau tidak akan bisa membunuhnya. عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ عُمَرَ؛ أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ اِنْطَلَقَ مَعَ رَسُوْلِ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي رَهْطٍ قِبَلَ ابْنِ صَيَّادٍ حَتَّى وَجَدَهُ يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ عِنْدَ أُطُمِ بَنِي مَغَالَةَ. وَقَدْ قَارَبَ اِبْنَ صَيَّادٍ، يَوْمَئِذٍ، اَلْحِلْمَ. فَلَمْ يَشْعُرْ حَتَّى ضَرَبَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم ظَهْرَهُ بِيَدِهِ. ثُمَّ قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم ِلاِبْنِ صَيَّادٍ : أَتَشْهَدُ أَنِّي رَسُوْلُ اللهِ؟. فَنَظَرَ إِلَيْهِ ابْنُ صَيَّادٍ فَقَالَ: أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُوْلُ اْلأُمِّيِّيْنَ. فَقَالَ اِبْنُ صَيَّادٍ لِرَسُوْلِ اللهِ صلى الله عليه وسلم: أَتَشْهَدُ أَنِّي رَسُوْلُ اللهِ؟ فَرَفَضَهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَقَالَ : آمَنْتُ بِاللهِ وَبِرُسُلِهِ. ثُمَّ قَالَ لَهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : مَاذَا تَرَى؟. قَالَ اِبْنُ صَيَّادٍ: يَأْتِيْنِي صَادِقٌ وَكَذَّابٌ. فَقَالَ لَهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : خَلَطَ عَلَيْكَ اْلأَمْرُ. ثُمَّ قَالَ لَهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: إِنِّي قَدْ خَبَأْتُ لَكَ خَبِيْئًا. فَقَالَ اِبْنُ صَيَّادٍ : هُوَ الدُّخُ. فَقَالَ لَهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: اَخْسَأُ. فَلَنْ تَعْدُوَ قَدْرَكَ. فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ: ذَرْنِي. يَا رَسُوْلَ اللهِ! أَضْرِبُ عُنُقَهُ. فَقَالَ لَهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : إِنْ يَكُنْهُ فَلَنْ تُسَلِّطَ عَلَيْهِ. وَإِنْ لَمْ يَكُنْهُ فَلاَ خَيْرَ لَكَ فِي قَتْلِهِ وَقَالَ سَالِمُ بْنُ عَبْدِاللهِ: سَمِعْتُ عَبْدَاللهِ بْنِ عُمَرَ يَقُوْلُ: اِنْطَلَقَ بَعْدَ ذَلِكَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَأُبَيُّ بْنُ كَعْبٍ اَْلأَنْصَارِيُّ إِلَى النَّخْلِ الَّتِي فِيْهَا اِبْنُ صَيَّادٍ. حَتَّى إِذَا دَخَلَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم اَلنَّخْلَ، طَفَقَ يَتَّقِي بِجُذُوْعِ النَّخْلِ. وَهُوَ يَخْتَلُ أَنْ يَسْمَعَ مِنْ اِبْنِ صَيَّادٍ شَيْئًا، قِبَلَ أَنْ يَرَاهُ اِبْنُ صَيَّادٍ. فَرَآهُ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ مُضْطَجِعٌ عَلَى فِرَاشٍ فِي قَطِيْفَةٍ، لَهُ فِيْهَا زَمْزَمَةٌ. فَرَأَتْ أَمُّ ابْنِ صَيَّادٍ رَسُوْلَ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ يَتَّقِي بِجُذُوْعِ النَّخْلِ. فَقَالَتْ ِلاِبْنِ صَيَّادٍ: يَا صَافُ! (وَهُوَ اِسْمُ اِبْنُ صَيَّادٍ) هَذَا مُحَمَّدٌ. فَثَارَ اِبْنُ صَيَّادٍ. فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: لَوْ تَرَكَتْهُ بَيَّنَ. قَالَ سَالِمٌ: قَالَ عَبْدُاللهِ بْنِ عُمَرَ: فَقَامَ رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم فِي النَّاسِ فَأَثْنَى عَلَى اللهِ بِمَا هُوَ أَهْلُهُ. ثُمَّ ذَكَرَ الدَّجَّالَ فَقَالَ: إِنِّي َلأُنْذِرُكُمُوْهُ. مَا مِنْ نَبِيٍّ إِلاَّ وَقَدْ أَنْذَرَهُ قَوْمَهُ. لَقَدْ أَنْذَرَهُ نُوْحٌ قَوْمَهُ. وَلَكِنْ أَقُوْلُ لَكُمْ فِيْهِ قَوْلاً لَمْ يَقُلُّهُ نَبِيٌّ لِقَوْمِهِ. تَعْلَمُوْا أَنَّهُ أَعْوَرَ. وَأَنَّ اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَيْسَ بِأَعْوَرَ Hadits riwayat Abdullah bin Umar Radhiyallahu ‘anhuma : Bahwa Umar bin Khathab pergi bersama Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam dalam suatu rombongan menuju tempat Ibnu Shayyad dan menjumpainya sedang bermain dengan anak-anak kecil di dekat gedung Bani Maghalah, sedangkan pada waktu itu Ibnu Shayyad sudah mendekati usia balig. Ia tidak merasa kalau ada Nabi Shallallahu alaihi wassalam sehingga beliau menepuk punggungnya lalu Nabi berkata kepada Ibnu Shayyad: Apakah kamu bersaksi bahwa aku ini utusan Allah? Ibnu Shayyad memandang beliau lalu berkata: Aku bersaksi bahwa engkau adalah utusan orang-orang yang buta huruf. Lalu Ibnu Shayyad balik bertanya kepada Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam: Apakah engkau bersaksi bahwa aku utusan Allah? Beliau menolaknya dan bersabda: Aku beriman kepada Allah dan para rasul-Nya. Kemudian Rasulullah berkata kepadanya: Apa yang kamu lihat? Ibnu Shayyad berkata: Aku didatangi orang yang jujur dan pendusta. Maka Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam bersabda: Perkara ini telah menjadi kabur bagimu. Lalu Rasulullah melanjutkan: Aku menyembunyikan sesuatu untukmu. Ibnu Shayyad berkata: Asap. Beliau bersabda: Pergilah kau orang yang hina! Kamu tidak akan melewati derajatmu! Umar bin Khathab berkata: Wahai Rasulullah, izinkan aku memenggal lehernya! Beliau bersabda: Kalau dia Dajjal, dia tidak akan dapat dikalahkan, kalau bukan maka tidak ada baiknya kamu membunuh dia. Salim bin Abdullah berkata: Aku mendengar Abdullah bin Umar berkata: Sesudah demikian, Rasulullah dan Ubay bin Kaab Al-Anshari pergi menuju ke kebun korma di mana terdapat Ibnu Shayyad. Setelah masuk ke kebun beliau segera berlindung di balik batang pohon korma mencari kelengahan untuk mendengarkan sesuatu yang dikatakan Ibnu Shayyad sebelum Ibnu Shayyad melihat beliau. Maka Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam dapat melihat ia sedang berbaring di atas tikar kasar sambil mengeluarkan suara yang tidak dapat dipahami. Tiba-tiba ibu Ibnu Shayyad melihat Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam yang sedang bersembunyi di balik batang pohon korma lalu menyapa Ibnu Shayyad: Hai Shaaf, (nama panggilan Ibnu Shayyad), ini ada Muhammad! Lalu bangunlah Ibnu Shayyad. Kemudian Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam bersabda: Seandainya ibunya membiarkannya, maka akan jelaslah perkara dia. Diceritakan oleh Salim, bahwa Abdullah bin Umar berkata: Maka Rasulullah Shallallahu alaihi wassalam berdiri di tengah-tengah orang banyak lalu memuji Allah dengan apa yang layak bagi-Nya kemudian menyebut Dajjal seraya bersabda: Sungguh aku peringatkan kamu darinya dan tiada seorang nabi pun kecuali pasti memperingatkan kaumnya dari Dajjal tersebut. Nabi Nuh as. telah memperingatkan kaumnya, tetapi aku terangkan kepadamu sesuatu yang belum pernah diterangkan nabi-nabi kepada kaumnya. Ketahuilah, Dajjal itu buta sebelah matanya, sedangkan Allah Maha Suci lagi Maha Luhur tidak buta

ninonurmadi.com, Allah SWT , Muhammad ﷺ , Nino Nurmadi, S.Kom

  ninonurmadi.com, Allah SWT , Muhammad ﷺ , Nino Nurmadi , S.Kom